Өнөөдөр дэлхийн аялал жуулчлалын өдөр. ДАЖБ-ын гишүүн 154 орон 1980 оноос, харин Монгол Улс 1990 онд ДАЖБ-ын гишүүн болж, 2007 оноос хойш энэ өдрийг жил бүр тэмдэглэж байна.
Монголын аялал жуулчлалын түүх гэвэл 1954-1990 оныг дурдах хэрэгтэй болно. Энэ үеийг Монгол улсын аялал жуулчлалын суурь хөгжлийн үе гэж тодорхойлдог ба манай улсын хувьд харьцангуй шинэ залуу салбар.
Хэдийгээр бид Монгол Улсын Ерөнхий сайд Л.Оюун-Эрдэнийн тооцоолсноор 400 сая жуулчин хараахан хүлээж аваагүй байгаа ч аялал жуулчлалын салбарын түүхэн оргил үеийн тоо баримтыг харвал тогтмол 400-500 мянга гаруй жуулчин хүлээж авч байсан он жилүүд саяхан.
2019 онд 577’300 жуулчин Монголд ирж, жуулчдын тоо хамгийн дээд хэмжээндээ хүрсэн. Эдгээрээс хамгийн их манай оронд зочилсон ард түмэн бол хойд хөрш ОХУ болон монголчуудын хамгийн олон тоогоор ажиллаж, амьдардаг БНСУ-ын жуулчид байв. Тухайн жилд нийт 607 сая ам.доллар буюу 1.7 их наяд төгрөгийн цэвэр ашигтай ажилласан аялал жуулчлалын салбарын өсөлттэй жил байв.
Гэвч цар тахлаас үүдэн 2020 оны эхний гурван сард л гэхэд Улаанбаатар хотын эдийн засагт аялал жуулчлалын салбараас шууд олох боломжтой байсан 30.5 тэрбум, шууд бусаар 325 тэрбум төгрөгийг алдсан гэдэг судалгаа бий.
Хоёр жилийн хугацаанд “0” зогсолт хийгээд байсан аялал жуулчлалын хүндрэлтэй нөхцөл байдал цаашид 2-3 жил үргэлжлэх магадлалтай. Мөн улирлын чанартай аялал жуулчлалын салбар өмнөх шигээ сэргэхэд тийм ч амар байхгүй гэдгийг дэлхийн олон улсын судалгааны байгууллагууд хэлж буй.
Үндсэндээ эдгээр тоо баримт, судалгаанд 400 сая жуулчин, тэднийг татах хөшөө дурсгал гэхээс илүү цар тахлын үеийн “0” зогсолтын шокоосоо гарч, жуулчлалын салбарын жижиг деталь бүрээ анзаарч орчин тойрноо жуулчдад ээлтэй болгох нь Монгол Улсын хэмжээнд эргээд жилдээ тогтмол 400-500 мянган жуулчид авахад нэн хэрэгтэй түлхэц болох юм.
Сэтгэгдэл (0)
⚠ Анхаар!Та сэтгэгдэл бичихдээ хууль зүйн болон ёс суртахууныг баримтална уу. Ёс бус сэтгэгдлийг админ устгах эрхтэй. Мэдээний сэтгэгдэлд Toim.mn хариуцлага хүлээхгүй.